Μαθητικό Στέκι του 10ου Δημοτικού Σχολείο Νάουσας

Archive for Νοεμβρίου, 2012

17η Νοέμβρη 1973?17 Νοέμβρη 2012

39 χρόνια μετά?

            Στα πλαίσια του εορτασμού των 39 χρόνων από την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τα δύο σχολεία μας 6^ο και 10^ο διοργάνωσαν μια κοινή γιορτή με τη συμμετοχή όλων των τάξεων και των δύο σχολείων.

            Τα τμήματα με την καθοδήγηση των δασκάλων τους ετοίμασαν ζωγραφιές, αφίσες, συνθήματα, ποιήματα ,σκετσάκια και τραγούδια για να παρουσιάσουν στην εκδήλωση.

            Χαρήκαμε ιδιαίτερα τους μικρούς μαθητές της Α΄,της Β΄και της Γ΄τάξης που παίρνοντας τη σκυτάλη από τη χορωδία των μεγάλων τάξεων τραγούδησαν και απεικόνισαν σε αφίσες «Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο», «Το δρόμο» και «Το ακορντεόν».

            Η γιορτή μας έληξε με προβολή του χρονικού της εφτάχρονης δικτατορίας, της εξέγερσης και της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο  και με δύο συμβολικά τραγούδια από τη χορωδία των Ε΄ και Στ΄ τάξεων των δύο σχολείων.

            Μέσα απ΄ αυτή την εκδήλωση θελήσαμε να μάθουν οι μαθητές μας τη σημασία αυτής της επετείου και το λόγο για τον οποίο τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο?

Τι σχέση έχει το κρεμμύδι με το  πορτοφόλι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Όταν το ανοίγεις κλαις!

Αναστάσης Νίκου

 Ένα σημαντικό κτίριο, αλλά και καταφύγιο για όλους τους Ναουσαίους  Χριστιανούς είναι η ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου. Όπως όλα τα μοναστήρια έτσι κι αυτό ήταν χτισμένο σε επίκαιρο σημείο και αποτέλεσε ιδανικό τόπο συναντήσεως  και πληροφοριών των Ναουσαίων αγωνιστών. Το μοναστήρι βρίσκεται λίγο έξω από τη Νάουσα, στο   δρόμο προς Γιαννακοχώρι και Ροδοχώρι, μετά το Κουκούλι.                                       Η ιερά μονή του Τιμίου Προδρόμου είναι μνημείο του δέκατου ένατου αιώνα. Το μοναστήρι χτίστηκε πρώτη φορά τον έβδομο αιώνα αλλά στην πορεία του χρόνου καταστράφηκε πολλές φορές, η τελευταία από τις οποίες ήταν το 1822 και όπως αναφέρει και η επιγραφή που υπάρχει στην είσοδοτης εκκλησίας ανοικοδομήθηκε το 1844.                                                             Στο κέντρο βρίσκεται ο καθολικός ναός χτισμένος περιμετρικά με πουρόπετρα. Στο υπέρθυρο του καθολικού δεσπόζει μια μεγάλη ψηφιδωτή εικόνα          του Τιμίου Προδρόμου καθώς και μια μαρμάρινη επιγραφή. Η στέγη του  κτιρίου αποτελείται από παλιές πέτρινες πλάκες και έχει τρεις μικρούς τρούλους     στη μέση, ενώ τα κουφώματά του είναι σκούρα καφέ ξύλινα. Η εκκλησία περι-βάλλεται από μια μεγάλη αυλή με πολύ πράσινο και λουλούδια ενώ στην άκρη της αυλής μπορείτε να δείτε την θέα προς τον κάμπο. Λίγα μέτρα από την    εκκλησία βρίσκεται το κτίριο όπου διαμένουν οι μοναχές.                            Για να μπει κανείς μέσα στην εκκλησία πρέπει να σκύψει το κεφάλι του α- φού η ξύλινη πόρτα που υπάρχει είναι χαμηλή και στενή. Το εσωτερικό της εκκλησίας  χωρίζεται σε δύο επίπεδα. Για να πλησιάσει κανείς το ιερό πρέπει να κατέβει μερικά σκαλοπάτια. Εκεί αντικρίζει το τεράστιο ξυλόγλυπτο τέμπλο καθώς και έναν ολόχρυσο μεγάλο πολυέλαιο ο οποίος δεν λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα αλλά με κεριά.                                                                    Πολύτιμη για την ιστορία της μονής είναι μια επιγραφή που αναφέρει τον   ηγούμενο Καλλίνικο, τους ιερείς Βασίλειο και Δημήτριο καθώς και τους Κύριλλο, Άνθιμο, Χριστόφορο, Γεράσιμο και Γεώργιο ως σημαντικά ονόματα που        ταυτίζονται με αυτήν.                                                                                                            Κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί, η ατμόσφαιρα τριγύρω αλλά και το φως           των κεριών με γαληνεύει, με ηρεμεί και με κάνει να προσεύχομαι όχι μόνο     για μένα αλλά και για όλους τους συνανθρώπους μου!!!

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΚΟΧΩΡΙΟΥ ΝΑΟΥΣΗΣ

 Το σχολείο του Αρκοχωρίου βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού.

Το κτήριο στη μορφή που βρίσκεται σήμερα,χτίστηκε το 1927.Πριν από αυτό για σχολείο  υπήρχε ένα μικρό σπιτάκι.Αργότερα ο Τούρκος μπέης παραχώρησε ένα ένα μικρό χώρο στο κονάκι του για να πηγαίνουν μόνο αγόρια να μαθαίνουν λίγα  γράμματα. Αργότερα όταν έφυγαν οι Τούρκοι κατεδαφίστηκε όλο το κονάκι  του Τούρκου μπέη και έγινε το σχολείο που υπάρχει μέχρι και σήμερα,στο οποίο άρχισαν να πηγαίνουν και αγόρια και κορίτσι

Εγώ γνωρίζω το σχολείο γιατί κάθε καλοκαίρι κάνω διακοπές στο Αρκοχώρι στο σπίτι του παππού μου

Το σχολείο από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 έκλεισε,γιατί δεν υπήρχαν μαθητές.Το χωριό άδειασε λόγω φτώχειας.Οι κάτοικοί του έφυγαν οι περισσότεροι στην Γερμανία για να βρουν δουλειά.

Φέτος βάφτηκε ,καθαρίστηκε και έγινε μουσείο με εκθέματα, φωτογραφίες, βιβλία και αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν στα χρόνια της λειτουργίας του καθώς και αντικείμενα λαϊκής παράδοσης.

Το σχολείο έχει έναν όροφο.Το ισόγειο μέρος είναι όλο ντυμένο με πέτρα.Ο πρώτος όροφος είναι από τσιμέντο και τούβλα.Τα παράθυρα είναι μεγάλα και ψηλά.Η σκάλα της εισόδου οδηγεί σ΄ένα τετράγωνο μεγάλο μπαλκόνι.Ο πρώτος όροφος που αποτελεί το σχολείο,διαθέτει δύο μεγάλες αίθουσες,μια αριστερά και μια δεξιά.Στο κέντρο υπάρχει ένα μεγάλο γραφείο-βιβλιοθήκη.Στη μια αίθουσα έκαναν μάθημα οι τρεις μεγάλες τάξεις και στην άλλη οι τρεις μικρές.Οι αίθουσες είναι ευρύχωρες,ηλιόλουστες, με ξύλινο πάτωμα και ξύλινα ταβάνια.

Μέσα στους χώρους ακόμα και σήμερα υπάρχουν τα μεγάλα ξύλινα πράσινα θρανία που υπήρχαν και τότε, καθώς και  οι έδρες των δασκάλων. Στους τοίχους είναι κρεμασμένες εικόνες ηρώων του 1821 και χάρτες. Τώρα που έγινε μουσείο υπάρχουν και φωτογραφίες από τάξεις μαθητών παλιότερων ετών και παραδοσιακές φορεσιές.

Η μαμά μου πήγε για λίγο στο σχολείο αυτό ως νήπιο. Ήδη τότε που πήγε οι μαθητές ήταν πολύ λίγοι, για αυτό και χρησιμοποιούνταν η μια τάξη, όπου σ΄αυτήν υπήρχαν μαθητές από τα νήπια μέχρι την έκτη τάξη. Ο δάσκαλος ασχολούνταν κυρίως με της μεγάλες τάξεις ενώ οι μικροί έκαναν εργασίες στο χαρτί, που τους έβαζε ο δάσκαλος, για να κάνουν ησυχία.

Εγώ κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί λυπάμαι λίγο γιατί το σχολείο είναι σιωπηλό ενώ ο παππούς μου λέει ότι όταν πήγαινε αυτός το σχολείο είχε 100 παιδιά και σχεδόν δεν τα χωρούσε. Ελπίζω κάποτε να ξανακατοικηθεί το χωριό και να γεμίσει το σχολείο πάλι με χαρούμενες φωνές.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΟΥΜΗ

Στης φύσης την αγκάλη

Γλυκοχάραμα! Πανέμορφη μέρα! Με κάνει να νιώθω ευτυχία που ?μαι στη ζωή! Πάνανθη η γη, θαμπωτικά όλα γύρω μου! Συντροφιά μου η χαρά!
«Καλημέρα αυγή, καλημέρα ήλιε!». Ξεκινάω περίπατο στη φύση.
Τι εξαίσιο το τραγούδι των πουλιών, τι απαλά