Ένα ποίημα του Νίκου Ζώρη – ύμνος στη φύση.
Στης φύσης την αγκάλη
Γλυκοχάραμα! Πανέμορφη μέρα! Με κάνει να νιώθω ευτυχία που ?μαι στη ζωή! Πάνανθη η γη, θαμπωτικά όλα γύρω μου! Συντροφιά μου η χαρά!
«Καλημέρα αυγή, καλημέρα ήλιε!». Ξεκινάω περίπατο στη φύση.
Τι εξαίσιο το τραγούδι των πουλιών, τι απαλά
τ? ανέμου τα χάδια,
τι λουλούδια ολάνθιστα, τι μονοπάτια ανθόστρωτα!
Το μεσημέρι καταφθάνει ηλιόχαρο, κοντοζυγώνω στ? Άη Γιάννη το ξωκλήσι, κάνω μια ευχή, πίνω νεράκι απ? τη γάργαρη πηγή,
τρώω σουσαμοσκέπαστο ψωμί, ξαποσταίνω για λίγο κάτω απ? του πλάτανου τη φυλλωσιά.
Προϋπαντώ κατόπιν το βελουδένιο δειλινό, αγναντεύω τ? ονειρεμένο ηλιοβασίλεμα, υποδέχομαι το λυπημένο σούρουπο.
Καλοπρόσδεκτη κι η νύχτα! Φωτοπλημμύρα απ? αστέρια!
Πόσο μ? αρέσουν τέτοιες νύχτες!
Κι ύστερα, βαδίζοντας κάτω απ? τ? απόφεγγο των αστεριών,
περιχαρής πάω να πλαγιάσω επειδή σήμερα αφέθηκα στης φύσης την αγκάλη!Από το βιβλίο του «Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή»
τι λουλούδια ολάνθιστα, τι μονοπάτια ανθόστρωτα!
Το μεσημέρι καταφθάνει ηλιόχαρο, κοντοζυγώνω στ? Άη Γιάννη το ξωκλήσι, κάνω μια ευχή, πίνω νεράκι απ? τη γάργαρη πηγή,
τρώω σουσαμοσκέπαστο ψωμί, ξαποσταίνω για λίγο κάτω απ? του πλάτανου τη φυλλωσιά.
Προϋπαντώ κατόπιν το βελουδένιο δειλινό, αγναντεύω τ? ονειρεμένο ηλιοβασίλεμα, υποδέχομαι το λυπημένο σούρουπο.
Καλοπρόσδεκτη κι η νύχτα! Φωτοπλημμύρα απ? αστέρια!
Πόσο μ? αρέσουν τέτοιες νύχτες!
Κι ύστερα, βαδίζοντας κάτω απ? τ? απόφεγγο των αστεριών,
περιχαρής πάω να πλαγιάσω επειδή σήμερα αφέθηκα στης φύσης την αγκάλη!Από το βιβλίο του «Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή»
Μαρία Εξηντάρα
Naousa Time