Μαθητικό Στέκι του 10ου Δημοτικού Σχολείο Νάουσας

Archive for Φεβρουαρίου, 2013

ΦΙΛΙΑ

• Ποιήματα
• Παροιμίες
• Παραμύθια

Ποίημα

 Φίλη μου αγαπημένη
Για εμένα είσαι πολλά
Είσαι το παυσίπονο για την ατυχία μου
Έχεις μπει στο δρόμο της ζωής μου
Σε στιγμή απόγνωσης
Και μου κάνεις το ταξίδι μου άξιο να συνεχίσει
Και να ταξιδεύει παντού
Έγινες για εμένα
Βιβλίο που μπορώ να ανοίξω
Και να συνεχίσω να ανοίγω
Σαν να μην σταματά ποτέ η φιλία μας
Πράγμα που είναι σίγουρο
Μου ζεσταίνεις την καρδιά
Όταν ζω στο κρύο
Μου θυμίζεις τι σημαίνει να ζω
Όταν υπάρχουν στιγμές
Που θέλω να πεθάνω
Αυτό είναι πραγματική φιλία
Που κρατά για πάντα
Ακόμα και μετά τον θάνατο
Στον κήπο της φιλίας
Πάντα η ευτυχία μεγαλώνει

Παροιμίες

•       Αγάπα το φίλο σου με τα ελαττώματά του.
•     Αδειανό βαρέλι, φίλο δεν πιάνει.
•      Αν δεν έχεις φίλο, είσαι μ? ένα χέρι
•       Δείξε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι.
•    Καινούριο φίλο έπιασες; Παλιό μη λησμονήσεις
•       Εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε
•      Κάλλιο δολερό εχθρό παρά δολερό φίλο. (ή φίλο σκύλο)
•       Μπρος φίλος και πίσω σκύλος
•       Ο διπρόσωπος φίλος είναι φίδι κολοβό
•       Ο καλός φίλος στην ανάγκη φαίνεται
•      Οι καβγάδες των φίλων, είναι η χαρά των εχθρών
•     Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους
•      Όποιος έχει φίλο εκλεκτό, έχει μεγάλο θησαυρό
•      Πες μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι
•      Στο θάνατο είναι δύναμη και στο γκρεμό λαχτάρα
•     Τέτοιος φίλος τέτοια πίτα
•    Το φίλο σου τον διαλέγεις, το συγγενή σου όχι
•     Το νερό με τη φωτιά φίλοι δε γίνονται
•      Φάγαμε ψωμί κι αλάτι
•      Φίλος που γίνηκε εχθρός ποτέ δεν ήταν φίλος

 Ένα παραμύθι για τη φιλία!

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα παιδάκι που το καλύτερο παιχνίδι του ήταν να σκαρφαλώνει σε μια μηλιά στο δάσος. Αλλά και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Είχε ένα φίλο που του πρόσφερε τον ίσκιο της , τα μήλα και τα μεγάλα κλαδιά της για να σκαρφαλώνει το παιδάκι και να μένει αγκαλιασμένο επάνω της. Καθώς περνούσαν όμως τα χρόνια το παιδάκι μεγάλωνε και έπαιξε όλο και λιγότερο με την μηλιά. Ώσπου κάποτε άργησε πολύ να φανεί. Όταν τον είδε η μηλιά χάρηκε και του είπε:

-Έλα φίλε μου ανέβα στα κλαδιά μου.
-Μεγάλωσα πια, είπε ο νέος, δεν έχω όρεξη και είμαι και στενοχωρημένος.

-Γιατί καλέ μου φίλε; είπε η μηλιά.

-Χρειάζομαι χρήματα .

-Χρήματα δεν έχω αλλά κόψε τα μήλα μου και πούλησε τα.

Ο νέος έκανε ότι του είπε η μηλιά . Μετά από πολύ καιρό εμφανίστηκε πάλι ο νέος. Η μηλιά χάρηκε και του ζήτησε να παίξουν.

-Δεν μπορώ είμαι μεγάλος πια. Θέλω να παντρευτώ αλλά δεν έχω σπίτι.

-Δυστυχώς, είπε η μηλιά, σπίτι δεν μπορώ να σου δώσω. Το σπίτι μου είναι αυτό το λιβάδι. Αλλά μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να τα χρησιμοποιήσεις.

Ο νέος έκανε ότι του είπε η μηλιά. Πέρασαν χρόνια μέχρι να εμφανισθεί πάλι ο νέος ως άνδρας. Η μηλιά τον είδε πάλι στενοχωρημένο. Και ο νέος εξήγησε πως ήθελε να κάνει μια βάρκα να ψαρεύει, για να θρέψη την οικογένεια του.

-Κόψε τον κορμό μου, είπε η μηλιά, και κάνε την βάρκα.

Ο άνδρας υπάκουσε και αυτή την φορά. Πέρασαν παρά πολλά χρόνια ώσπου να εμφανισθεί πάλι ο άνδρας. Γέρος πλέον με άσπρη γενειάδα . Η μηλιά με το ζόρι τον γνώρισε.

-Πού είσαι φίλε μου; τον ρώτησε.

- Η ζωή με κούρασε, είπε ο άνδρας. Το μόνο που θέλω είναι να ηρεμήσω και να χαλαρώσω…

Η μηλιά τον κοίταξε με λύπηση.

-Φίλε μου, δεν ξέρω αν έχω να σου δώσω κάτι. Σου έδωσα τους καρπούς μου, τα κλαδιά μου, ακόμα και τον κορμό μου. Είμαι πια ένα ξερό κουφάρι. Αλλά αν θέλεις κάθισε κάτω και ακούμπησε την πλάτη σου επάνω μου να ξαποστάσεις…

 ΕΛΕΝΑ ΤΣΕΛΙΟΥ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2 ΟΚΤΩΜΒΡΙΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΞΥΠΝΗΣΑ ΣΤΙΣ 7 ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΝΕΡΟ. ΣΤΙΣ 8 ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ. ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕΜΑΖΙ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.
ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ , ΜΕΧΡΙ ΚΙ 7 ΕΤΩΝ, ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΝΑΤΕΣ ΣΤΟΝ ΩΜΟ, ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΚΑΙ ΕΡΧΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΝΕΡΟ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΟ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ.
ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΦΑΓΑΜΕ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΩ ΦΑΓΑΜΕ ΕΝΝΟΩ ΟΤΙ ΦΑΓΑΜΕ ΜΙΑ ΦΕΤΑ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΕΤΑ ΤΥΡΙ. ΑΦΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΞΑΝΑΠΗΓΑΜΕ ΓΙΑ ΝΕΡΟ.
ΚΑΤΑ ΤΙΣ 6 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΗΡΘΕ Η ACTION AID ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΖΥΜΑΡΙΚΑ, ΓΑΛΑ, ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΟΠΩΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΙ ΕΜΒΟΛΙΑ. ΕΠΙΣΗΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΡΟΥΧΑ.
ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟΙ ΑΥΡΙΟ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΔΩ. ΠΑΝΤΑ, ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ ΝΙΩΘΩ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ, ΑΛΛΑ ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ, ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ.

ΖΩΗ ΜΟΥΡΑΤΙΔΟΥ

Ρωτάει ο δάσκαλος τον Τοτό:
- Η μητέρα σου αγοράζει ένα πουκάμισο προς 14.000 δρχ., μια φούστα προς 15.000 δρχ., ένα καπέλο προς 5.000 δρχ. και ένα ζευγάρι παπούτσια προς 5.300 δρχ. Πες μου τι κάνουν όλα αυτά;
-Όλα αυτά κύριε κάνουν τον μπαμπά μου θηρίο!

Πηνελόπη Μπρούβαλη

Η Δ΄ τάξη πήγε μια εκπαιδευτική εκδρομή στο φούρνο << Θανασούλη>>.

Μάθανε πολλά πράγματα για το πώς φτιάχνεται ένα ψωμί και παίξανε δύο παιχνίδια πολύ διασκεδαστικά!!!!

Αφού έγιναν μικροί φουρνάρηδες, έφαγαν και έφυγαν πολύ χαρούμενοι.

Αλλά δεν έφυγαν με άδεια χέρια!!!!

Έφυγαν με νόστιμες λιχουδιές!!!!

Μαρία Μπέκα  Δ΄ τάξη

Για να έχεις μια σχέση καλή με τον φίλο σου πρέπει να σέβεστε ο ένας τον άλλον!!!

Νικόλας Μπαλτατζίδης

ΣΤΙΣ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΟΡΓΑΝΩΘΗΚΕ ΜΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ Δ` ΤΑΞΗ ΤΟΥ 10ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΝΑΟΥΣΑΣ ΣΤΟΝ ΦΟΥΡΝΟ ΘΑΝΑΣΟΥΛΗ.

ΕΚΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΜΑΘΑΝ ,ΕΠΛΑΣΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑΝ.

ΖΩΗ ΜΟΥΡΑΤΙΔΟΥ

Όταν νιώσεις την πραγματική γλύκα των βιβλίων, των καλών βιβλίων, εκείνων που σε κάνουν να ονειρεύεσαι, να κλαις, να τραγουδάς ή να γελάς, δε θα μπορείς πια να ζεις χωρίς αυτά…

Μαρία Μπέκα Δ’ τάξη

Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΛΕΕΙ ΣΤΟ ΤΟΤΟ:

-ΠΑΝΕ ΦΕΡΕ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΔΕΙΞΕ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ.

-ΕΝΤΑΞΕΙ! ……ΚΥΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ.

-ΩΡΑΙΑ! ΝΑΤΑΣΑ ΠΟΙΟΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ;

Ο ΤΟΤΟΣ ΚΥΡΙΑ……

ΓΙΩΤΑ ΓΚΙΟΥΡΟΥ

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Στ? αυτιά μου δε χωράνε υποσχέσεις
το έργο το `χω δει μη με τρελαίνετε
το πλοίο των ονείρων μου με πάει
σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ? έχετε

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
ξεγράψτε με απ? τα κατάστιχά σας
στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ? έχετε

ΓΙΩΤΑ ΓΚΙΟΥΡΟΥ

Στα τριάντα σου δεν κρατιόσουνα για άνετος μου περνιόσουνα
τώρα στα σαρανταπέντε πατριάρχης το ‘χεις δει

Ούτε ειλικρινής ούτε ανθρωπιστής σαν ξοφλημένος αγωνιστής
που φοβάται το παιχνίδι και το παίζει δικαστής

Τερατάκι της τσέπης
καθρεφτάκι της λύπης
κάποτε ήμουνα χίπις
και φρικιό και αντιεξουσιαστής

Τι καρνάβαλος τι κανίβαλος εγώ ο δικός σου αντίλαλος
πως θα γίνω σχεδιάζεις μα απ’ τη μύτη θα σου βγει

Πού το πάω εγώ τι ζητάς εσύ αν δεις σωστά την απόσταση
δεν θα έχεις στο τσεπάκι έτοιμη τη συνταγή

Μα τι λες ρε μεγάλε
πόσο μου ‘μοιασες σ’ όλα
παικταρά παρ’ τα μου όλα
άσε κάτι για τον ψυχαναλυτή

Γι’ αυτό μη μιλάς και μη μου κολλάς για να το παίζεις χαζομπαμπάς
αν ζητάς κολλητιλίκια μάθε να μη μου τη σπας

Στα τριάντα σου δεν κρατιόσουνα για άνετος μου περνιόσουνα
τώρα στα σαρανταπέντε πατριάρχης το ‘χεις δει

Συμφωνήσαμε και πατσίσαμε κι αφού κι οι δυο την πατήσαμε
συνεχίζουμε με κόντρες μια σχέση τρυφερή

Και αφού κανείς δεν ευθύνεται αυξάνεται και πληθύνεται
του ανθρώπου η συμμορία ζούγκλα οικογενειακή

Συμφωνήσαμε και πατσίσαμε κι αφού κι οι δυο την πατήσαμε
συνεχίζουμε με κόντρες μια σχέση τρυφερή

Και αφού κανείς δεν ευθύνεται αυξάνεται και πληθύνεται
του ανθρώπου η συμμορία ζούγκλα οικογενειακή                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   Νικόλας Μπαλτατζίδης